Emoties die overweldigend zijn, zwaar en alles overheersend

Een onvervulde kinderwens, trajecten en miskramen. De emoties ervan zijn nauwelijks in woorden te vatten. Laat staan hoe je kan uitleggen aan je omgeving wat je echt voelt. Als teleurstellingen zich maandelijks opvolgen, dan stapelt als vanzelf ook de pijn, verdriet en rouw op. Een bekende optelsom. Het kan als traumatisch ervaren worden door de impact op je lichaam, leven en relaties.

De meesten zeggen dat ze muurvast zitten. Zowel lichamelijk als mentaal. Niet zo gek als je in zo’n (medische) achtbaan zit. Vol emoties en de druk van levensbepalende keuzes.

Emotionele verstrengeling, noem ik dat
Een onvervulde kinderwens zorgt feitelijk voor een overlevingsgevecht. Uit het niets reageert jouw lichaam nog voordat je er zelf invloed op hebt. Je kent dat vast wel. Plotselinge huilbuien of kort lontje. Jaren dacht ik dat al mijn lichaamsreacties en emoties kwamen door de pijn van kinderloosheid. Toen wist ik nog niet dat wat ik voelde een optelsom was van de emoties in het heden en vooral ook uit mijn verleden. Alles liep door elkaar heen.

Hoe zit dat precies met die optelsom?

Alles wat je meemaakt sla je op in je lichaam. Je koppelt er gedachten en gevoelens aan. Hieruit ontstaat je gedrag, reacties en herinneringen. Dit bepaalt weer hoe je reageert, hoe je je gedraagt en wat je doet. Je DNA, vroegkinderlijke reacties en opvoeding geven je ‘een gevoelige imprint’ mee voor de rest van je leven.

1. Het leidt tot wat je doet of niet.
2. Het leidt tot je handelen in alles wat je neerzet in de wereld.
3. Het bepaalt je gedrag, hoe je naar anderen en jezelf kijkt.
4. Wat in anderen veroordeelt of niet begrijpt. En bij jezelf.
5. Het bepaalt ook de richting die je geeft aan je leven.

Nieuwe pijn kan oude pijn oproepen
Als je verdriet hebt over een mislukte poging of frustratie ervaart bij het lange wachten, wordt je geconfornteerd met ‘pijn’. De wijze waarop je gewend bent met verdriet en pijn om te gaan, bepaalt nu nog hoe je met je teleurstellingen omgaat. Hoe je over dingen denkt en keuzes maakt.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Stel je denkt vaak: ‘ik ben niet goed genoeg’

Wellicht heb je dat in het verleden veel gehoord. Thuis, op school. Zoiets roept altijd compensatiegedrag op om te bewijzen dat je wél goed genoeg bent. Door altijd je best te doen. Door tegen iedereen lief te zijn. Door niet te zeggen hoe je je écht voelt. Door geen gezonde boosheid te uiten als iemand over jouw grenzen gaat. Door keihard te gaan werken. Alles om vooral maar te laten zien dat je de moeite waard bent. Ofwel goed bent.

Mijn onvervulde kinderwens triggerde ‘het niet goed genoeg zijn’
Als kinderloze vrouw hoorde er immers niet meer bij voor mijn gevoel. Ik was mislukt als vrouw. Ik had gefaald om het leven door te geven. Besloot me terug te trekken. Mijn eigen gang gaan en heel succesvol te worden in mijn werk. Een pure vorm van compenseren, bovenop mijn compensatie-gedrag van ‘niet goed genoeg voelen’ uit mijn kinderjaren.

Ik bleef mezelf dus achter de vodden te zitten

Altijd te veel hooi op mijn vork nemen. Stressen, jagen en zoeken naar zingeving. De stress had impact op mijn lijf, leven en gezondheid. Het behoeft geen uitleg dat ik niet lekker in mijn vel zat. Het was niet alleen een proces van compenseren. Ik ging me ook steeds meer aanpassen aan anderen of situaties. Juist dat kost bakken met energie. Emoties gierden door mijn lijf met als gevolg een burn-out.

Zo’n innerlijke strijd gaat ten koste van je welzijn
Je onderdrukt (on)bewust ook andere behoeften en verlangens. Het verstoort de balans in je leven. Het is logisch dat dit niet fijn voelt. En dat je je afvraagt wat het leven je dan te bieden heeft. Misschien stemt het je milder als je beseft dat al je reacties een optelsom zijn van meer dingen. En dat het de moeite waard is om de samenhang tussen je verlangen, leegte, emoties en lichaamsreacties beter te leren kennen.

Je kunt weer gelukkig worden. Echt!
De weg naar beter voelen bereik je door compassievol te kijken naar jezelf. En naar de anderen in je omgeving. Naar de samenhang van gevoelens in heden en verleden. Hiermee bedoel ik te kijken naar je lichaamsreacties, gedrag en sterke punten. Dat is echt wat anders dan te gaan ‘graven in je verleden’.

Fijne dag.
Liefs, Simone

PS. Ben je benieuwd wat ik hierin voor je kan betekenen? Neem gerust vrijblijvend contact op voor een gratis gesprek.