Ken je dat? Zo’n dag waarop alles mis gaat

Gedoe; je hoofd zit vol. Je struikelt, laat dingen uit je handen vallen. Je bent er niet bij. En waar je buiten ook kijkt je ziet kinderwagens en gezinnen. Overal happy families en zwangeren. In de straat, supermarkt, sportveld. Al sluit je de ogen, je hoort het joelen. Geroep om een papa of mama. Het snijdt door je ziel.

Weg hier, je wilt het vermijden
Je trekt (als vanzelf) terug en gaat op zoek naar een plek waar het rustig is. Waar je die gezinnen of zwangeren niet ziet. Terwijl je baalt dat het je weer raakt. Je voelt weer het ‘er niet bijhoren’ en bent bang dat dit voor altijd zal blijven. Je ergert je aan mensen, aan jouw situatie en vooral aan jezelf. Als iemand je vervolgens vraagt hoe het gaat, dan is er ‘niks’. Of je reageert ontwijkend of pinnig. Herkenbaar?

Vermijden doen we om onszelf te beschermen tegen pijn
Het is logisch en gebeurt vanzelf. Het zien van gezinnen raakt je in diepe pijn. Begrijpelijk dat je terugtrekt. Of dat je situaties vermijdt, afleiding zoekt. Het is bescherming tegen de pijn. Om het niet te hoeven voelen, om pijn uit de weg te gaan. De één zoekt afleiding in sporten, de ander duwt het weg door te gaan eten of te scrollen op social media.

Je onbewuste strategie hangt vaak samen met de ervaringen die je als kind al had. En de kracht van je ‘afweerreactie’ hangt weer af van je emoties die gevoed worden door herinneringen. Jouw ‘reacties’ staan weer in relatie tot de ‘reacties’die je ouders, leraren, vrienden etc. gaven of geven op jouw gedrag. Alles is met elkaar verbonden in oude patronen, heel normaal! 

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Afleiding of vermijden

Het is logisch dat ‘je afleiding’ zoekt of pijn probeert te vermijden. Maar als je merkt dat dit ‘hardnekkig’ wordt, kun je er hinder van ondervinden. Simpelweg doordat je dingen niet meer doet. Of dat je bepaalde mensen en situaties uit de weg ‘blijft’ gaan. Moeilijke onderwerpen niet meer wil bespreken. Om de hete brij gaat dansen.

En weet je? Dat is okay! Maar als jouw manier van afleiding zoeken, overgaat in consequent vermijden, dan raad ik je aan hier bewuster naar te gaan kijken. Uit de weg gaan, is niet altijd de beste oplossing.

Hoe doorbreek je het patroon?
Allereerst door je negatieve gevoelens en gewoonten onder ogen te zien. Dat klinkt eenvoudig. We weten vaak wel wat we doen, maar veranderen is niet gemakkelijk. Het is een proces. Ik zeg nu niet dat al je overlevings-strategieën volledig moet loslaten. Dat kan ook niet, want bij gevaar heb je die reflexen keihard nodig. Als je echter hardnekkige patronen van angst of paniek wil doorbreken, dan is het belangrijk dat je allereerst begrijpt om welke patronen het precies bij jou gaat. Welke angst en gedachten zijn hierbij betrokken? Is het waar wat je denkt?

Verandering is écht mogelijk
Een patroon doorbreken van ‘vermijden’ gaat voorbij het alleen begrijpen hoe je nare gevoelens en problemen zijn ontstaan. Het gaat om begrijpen waarom je je op een bepaalde manier gedraagt. Hoe jouw lichaam daarin als een reflex reageert, bijv terugtrekken, pinnig. Door jezelf beter te leren (her)kennen zorgt dat ervoor dat jij ZELF keuzes kunt gaan maken om het anders te doen.

Op een manier die voor jou goed voelt. Stap voor stap. Dat kan écht. Ja, dat is spannend en confronterend. Maar wil jij écht doorgaan met wat je nu altijd doet? Terugtrekken, stilhouden, vermijden, negeren van wat je voelt?

Kies voor jezelf

Dat is niet gemakkelijk. Ik stel me vaak de volgende vraag.
Blijf ik aandacht besteden aan wat ik verloren heb of aan wat ik wel heb?

We kunnen verbitterd raken door verdriet en angst. Dat is niet wat jij wilt. Je voelt je afgewezen of er niet bij horen. Door terugtrekken wijs je ook jezelf en het plezier in je leven af. Bedenk ook dat het niet de emoties zijn die je uit (zoals huilen) die je feitelijk kapot maken, maar wat er door stil te blijven of weg te blijven in je blijft zitten. Dat je vervolgens in je eentje weer probeert op te lossen. Vraag om hulp, doe het niet alleen!

Fijne dag gewenst.
Liefs Simone