‘Zullen we dan gelijk maar een afspraak maken voor een IVF-traject?’

Ik zat nog naar adem te happen van de uitslag, die mijn gynaecologe me slechts enkele minuten ervoor verteld had. ‘Ik heb slecht nieuws voor je. Voor jullie. Je hebt een misvormde baarmoeder. In combinatie met de verminderde onvruchtbaarheid van je partner gaan wij ervan uit dat een spontane zwangerschap uitgesloten is.’ En daarna volgde direct de uitleg over de verschillende fertiliteitstrajecten.

Klets, kledder, pats, boem.
Ik hoorde het letterlijk in Keulen donderen. Een paar minuten ervoor was ik er nog zo van overtuigd dat er echt niets aan de hand zou zijn. Ik zie mezelf nog zitten. Stomverbaasd keek ik haar aan. Hoor ik dit nu goed? Heb je het over mij? Vroeg ook nog of er misschien foto’s per ongeluk verwisseld konden zijn? En omdat ik met mijn ex-man op dat moment in het buitenland woonde, twijfelde ik er zelfs nog aan of ik het wel goed verstaan had. En weet je, die gynaecologe sprak vloeiend Engels. Ik had het echt wel goed verstaan. Het wilde er bij mij gewoon niet in!

Die dag vergeet ik nooit meer.

In gedachten kan ik hem nog uittekenen. En van binnen ging ik kapot. Ik had net te horen gekregen dat ik al 29 jaar rondliep met een afwijking in mijn baarmoeder. Ik voelde het niet en toch is het er. En dit feit zou mijn leven voor altijd blijvend veranderen. En het veranderde ook het leven van mij en mijn partner samen. En hoe gek het ook klinkt. Het was ongelooflijk zwaar. Maar we deelden wel samen een medisch leed, aangezien het bij ons aan beiden kanten lag, zoals dat zo mooi heet. We hebben elkaar ook nooit over en weer verwijten gemaakt. Daar ben ik mezelf en mijn ex ook eeuwig dankbaar voor.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

En die afspraak voor IVF?

We hebben toen iets gemompeld dat we er wel op terug zouden komen. Met tranen ben ik die kamer uitgerend. Als ik er nu op terugkijk, kan toch niemand zo’n vraag op dat moment na zo’n uitslag nemen? Ik heb voor zoiets echt bedenktijd nodig. Wat betekent dit nu precies? Voor mij, voor ons? Willen we wel IVF? Hoe werkt dat eigenlijk?  Er waren wel honderden vragen die ik eerst beantwoord wilde hebben, voordat we verder zouden gaan. En ja, het duurde nog ff voordat we het medische circus indoken.

Het was echt goed bedoeld!
Mijn gynaecologe had destijds alleen maar goede intenties. En ze wilde ons zo snel mogelijk verder helpen. Ik praat over 20 jaar geleden. Maar met de ervaringen en de wetenschap die ik nu heb, had ze ons op dat moment eerst mentale ondersteuning kunnen aanbieden. Puur om alles eerst op een rijtje te zetten. En om alle emoties te laten zijn. Wij hebben hier op onze eigen manier er een draai aan gegeven, maar achteraf bekeken was dat een eenzame weg. En dat gun ik niemand. Vraag om (psychosociale) hulp als je het moeilijk vindt om keuzes voor, tijdens of na je fertiliteitsproces te maken!