Bedankt voor alle mooie ontmoetingen in 2018. In mijn praktijk, prive, online en via social media. Het is omgevlogen. Ik heb prachtige mensen ontmoet en gesproken, zowel lachend als met een traan. Het werk wat ik doe gaat diep en is gebaseerd op wederzijds vertrouwen. Bedankt dat jij het vertrouwen in mij had om samen stappen te zetten of mijn berichten te volgen. Ik ben dankbaar dat ik met mijn lichaamswerk onder andere levensvreugde, ontspanning en plezier tot leven kan brengen. Dat ontroert me ook.

En dan ineens dat sentimenteel moment…
De top 2000 staat aan. Ik was het jaar wat aan het overdenken. En dan klinkt het nummer Circle of Life van Elton John uit de film The Lion King. Als vanzelf rollen in stilte tranen over mijn wangen. Ik ben terug in de tijd. Precies 25 jaar. Ik zit in de bios In Rotterdam te kijken naar The Lion King. Ontroerd tot op het bot na de meest spectaculaire opening ooit van een film. Nadien met een brok in mijn keel naar huis. Jemig, wat een prachtige film en vele levensboodschappen erin. Paar dagen later ben ik getrouwd en verhuisd naar Tsjechië. Ik liet alle zekerheid achter me. Maar Simba gaf steun. Hij werd mijn symbool voor mijn kinderwens. En dat gaf me hoop. Ik droomde ervan om ons kindje ook eens trots te kunnen tonen aan de hele wereld. Om keihard samen Hakuna Matata te kunnen zingen. Of om zo’n lekker eigenwijs kind te krijgen die grapjes uithaalde zoals Simba deed. Dus de video was een must bij mijn vertrek naar die vreemde wereld waar ik naar toe ging. Een beetje thuis in mijn nieuwe huis.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Terug naar nu: het is 29 december 2018

Top 2000, Circle of life, Elton John zingt opnieuw die prachtige teksten, die ik zo vaak heb mee gezongen. Steeds weer opnieuw.

It’s the circle of life
And it moves us all
Through despair and hope
Through faith and love

Till we find our place
On the path unwinding
In the circle
The circle of life

De diepe boodschap van deze lyrics raken me keer op keer.
Als vanzelf zing ik nu ook weer keihard mee. In gedachten zie ik Simba’s leven voorbij trekken. De film ken ik op mijn duimpje. Zijn geboorte, blije ouders en dito dierenrijk. Zijn capriolen, eigenwijsheid. Het verlies van z’n lieve papa, zijn strijd om te overleven, de teleurstellingen en hoe hij ondanks zijn verlies verder gaat met zijn leven. Hij heeft nog zoveel om voor te leven.

Opnieuw voel ik die bekende brok in mijn keel.
Nu niet meer van de (wan)hoop die ik ooit had tijdens de behandelingen. Nee, het is nu een brok van ontroering omdat ik intens dankbaar ben voor de weg die ik bewandeld heb. En nog bewandel. Ik kies vaak voor onorthodoxe wegen en heb daardoor ook mensen voor het hoofd gestoten. Dat spijt me enorm, maar nu weet ik dat het echt mijn eigen weg was die ik moest gaan. Mijn Circle of life. Ik heb mijn weg gevonden in een leven zonder kinderen. En ook al geef ik niet letterlijk mijn DNA door in de wereld. Door mijn ervaringen te delen en anderen met mijn werk te steunen geef ik wel mijn kennis en liefde door.

Het verdriet verdwijnt, de liefde leeft voort.
Fijne jaarwisseling en tot in 2019!