Eerst zien, dan geloven

Deze week de rode draad in mijn praktijk. Bij een onvervulde kinderwens gaat eerst zien, dan geloven meestal over niet meer durven hopen ooit zwanger te worden of een kindje te krijgen. Daarnaast manifesteert het zich vaak op meerdere vlakken in je leven. Zoals bijvoorbeeld binnen je familie, relatie, werk en vriendschappen.

Als de ene na de andere teleurstelling zich opvolgt…
Dan verdwijnt daarmee de hoop. Eerst zien, dan geloven is een menselijke beschermingsreactie. Ik was er zelf tijden lang niet zo bewust van, dat dit geleidelijk mijn leven binnengewandeld was na jaren van behandelingen. Steeds vaker hoorde ik het tegen mezelf of anderen zeggen. Niet alleen op het gebied van kinderloosheid. Ook wanneer ik bijvoorbeeld wilde afvallen. Mijn baas promotie aankondigde. Iemand iets beloofde. Een dokter iets zei.

Bizar maar waar

De teleurstellingen leken me om de oren te vliegen. Op allerlei gebied. Totdat ik doorkreeg dat ik zelf een deel in stand hield met mijn houding en gedrag. Als kind was ik spontaan en positief. En ineens ging ik steeds van het ergste uit. Dan valt de teleurstelling altijd mee. Realistisch blijven, noemde ik dat. Maar feitelijk was van het ergste uitgaan een extra beschermingsmechanisme tegen de pijn van mogelijke teleurstellingen. Of afwijzingen. Afspraken die niet nagekomen werden.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Herken je dit?

Het werd een vicieuze cirkel die grote impact op mijn leven, (werk)relaties en vriendschappen heeft gehad. Uiteindelijk zag ik het terug in heel mijn doen en laten. Dit is wat ik ook terugzie bij clienten. Het is logisch om durven hopen op een zijspoor te zetten met zoveel tegenslag. Onbewust zet je hiermee je lichaam op spanning door je schrap te zetten voor de volgende klap. Dit ervaar je meestal via pijnlijke spieren en vermoeidheid. Daarnaast zet je jezelf en jouw leven als het ware op een wachtbankje.

Wellicht lijkt het voor je onmogelijk om de vicieuze cirkel waar je inzit te doorbreken als je dit herkent. Het is mogelijk! 

De entree voor verandering zit in het ervaren van plezier. Dat sterkt je vertrouwen en geeft weer hoop. Plezier laat je voelen dat er nog iets te genieten valt. Het gaat vaak om iets kleins dat je leuk vindt om te doen. Maar wellicht even afgestoft mag worden. Mocht je nu nog steeds denken dat dit niet mogelijk is?

Hieronder een voorbeeld van een client*

Vanmiddag kreeg ik haar bericht.

‘Ben zo blij, we hebben samen ’gehuild’ van het LACHEN.
En liggen nu uitgeput aan de waterkant. Ik hoor de vogeltjes zingen. Niet de kinderen…’

Ze was toch naar het meer gegaan. Ze wilde met deze warmte zo graag afkoelen. De aanblik en het geluid van gezinnen met kinderen hield haar tegen. Al jaren. Hierdoor ontnam ze zich eigen plezier om te zwemmen. Ze was overtuigd niet meer te kunnen genieten waar kinderen zijn. Ik had voorgesteld naar een bepaalde rustige plek te gaan, waar ze ook veilig ‘bommetjes’ kan doen. Dat was haar eigenlijke wens. Haar vriendin vond dit een briljant plan en trok haar over de streep.

Super trots ben ik op haar
‘Weet je nog Simone? Bij je voordeur zei ik je eerst zien, dan geloven.
Ja, ik geloof het nu  omdat ik het voel. Dank je.’ 

Fijne dag!
Liefs, Simone

*met toestemming gedeeld