Vrienden met een gouden randje

Diegenen die écht naar je luisteren al hebben ze kinderen en jij niet. Vrienden die oprecht vragen stellen en je het gevoel geven dat je er toe doet. Ja, ze zijn er! Al zou je soms denken dat deze vriendschappen door je onvervulde kinderwens zeldzaam worden.

Weer een zwangerschapsaankondiging
Je kent dat wel. Tijdens een verjaardag. In de groepsapp van je vrienden en familie verschijnt zo’n aankondiging van de volgende telg. Blije reacties, knuffels, zoenen, de ahhh’s en ohhhh’s vliegen over en weer. Jullie (jij) staan met lege handen. Emoties gieren door je lijf. Hoe moet ik reageren?

Dan vragen ze hoe dat voor je is
Een vreselijke vraag. Hoe het voor mij is? Wil je dat echt weten? Je bijt op je tong door verdriet, boosheid. Alles door elkaar. Wat ga ik zeggen? Oh, ik wil niet huilen. Aub, geen tranen. Je houdt je in, maar je staat op knappen. Een deel is blij voor de happy couple. Maar jij wilt zo graag wat zij krijgen.

Dan hoor je jezelf verstandig zeggen. ‘Helaas is het nog niet gelukt bij ons. Maar we gaan door en blijven positief‘ Pfff, dat is eruit, denk je. Dan vraagt je vriend(in). ‘Lukt dat nog wel? Lukt het je nog wel om positief te blijven?’

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Een goede vraag

Tussen zeggen dat je positief blijft en werkelijk voelen dat je positief bent, zit namelijk een groot verschil. Een onvervulde kinderwens zorgt vaak voor een leeg gevoel van alleen zijn. Het knagen van er niet bij horen, begrepen te worden. Die eeuwige tweedeling van ‘jullie wel, ik niet.’ Zeggen dat je positief blijft, is feitelijk een afleider van je werkelijke emoties. We doen dat vaak om te voorkomen dat onze emotie-bom barst. Natuurlijk wil je positief denken, hoop houden. Maar zo voelt het van binnen niet.

Samenzijn en alleen voelen
Je maakt van alles mee door je onvervulde kinderwens. Toch beleeft ieder het op een eigen manier binnen relaties en vriendschappen. Het is en blijft  een proces van ‘samenzijn en ook alleen voelen’. Zo kun je ervaren dat je binnen je relatie veel samen doet, goed kunt praten en toch eenzaamheid aan je knaagt. De meesten vragen zich hierdoor af of hun relatie nog wel goed is. Of dat de vriendschap het nog wel waard is.

Gevoel van eenzaamheid

Dat gaat niet over een goede of slechte relatie met je partner of vriend(in). De uitdaging in iedere relatie en vriendschap is dat we allemaal onze eigen weg moeten lopen, terwijl je ook samen op pad bent. Door een onvervulde kinderwens kun je het gevoel krijgen dat je niet gezien en gehoord wordt met jouw verhaal, gevoelens of wensen. We willen begrepen worden.

Spanningveld in contact
Het is volstrekt normaal dat je je binnen een relatie of vriendschap van tijd tot tijd alleen voelt. Dat je bang bent om in huilen uit te barsten als je jouw verhaal deelt. Je zit niet te wachten op lastige vragen. Maar besef dat sommige vragen zeer liefdevol bedoeld zijn. Zoals ‘Lukt het nog wel om positief te blijven….’ 

Feitelijk is de vraag een signaal dat de ander goed begrijpt dat het water je aan de lippen staat. Je kan het ook zien als een uitnodiging om je verhaal te delen. In elke relatie is er een kans op een spanningsveld in contact. Dit ontstaat meestal door onuitgesproken verwachtingen danwel angst om iets verkeerd te doen of te zeggen. Dit werkt vice versa.

Benoemen wat er in je omgaat is niet altijd makkelijk, maar het lucht op. 
Vind je dit lastig? Ik kan je erbij ondersteunen hoe je dit kan aanpakken.

Fijne dag.
Liefs, Simone