Heb je kleinkinderen?

Nee, ik had dolgraag oma willen zijn.

Deze week op de sportschool fietsten twee dames naast mij en voordat ik het wist zat in midden in hun enthousiaste verhalen over hun kleinkinderen. En neens die ene vraag…

Heb jij ook kleinkinderen?

Ik kijk op. Voel een steek in mijn hart, die ik herken. En mijn automatische antwoord stokt een klein moment in mijn keel. Slik en zeg: ‘nee, ik kon helaas geen kinderen krijgen, had dolgraag moeder willen zijn. Wat fijn dat het bij jullie wel gelukt is, het is niet zo vanzelfsprekend als het vaak lijkt.’ Dat laatste geeft meestal de opening voor een gesprek. Maar in dit geval keken de twee dames me wat ongemakkelijk aan.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Herken je dat?
Die pijnlijke stilte waarin mensen geen idee meer hebben wat ze tegen je kunnen zeggen.  Ze willen voorkomen dat er nog iets verkeerd gezegd wordt. En willen je niet nog meer kwetsen. Ik zie ze wegkijken, rood worden en van de fiets afstappen. Met een gemompelde sorry liepen ze weg.

Mijn dekseltje vloog er even af
Sinds lange tijd bleef ik verbouwereerd achter op mijn fiets met een zeer bekend eenzaam rotgevoel. Ik besefte namelijk door de vraag dat ik ook dolgraag oma had willen worden. Thuisgekomen heb ik al mijn emoties erover toegelaten. Doe ik dat niet dan kan ik er de hele dag last van hebben. En dat wil ik niet meer! Dus dan maak ik een bewuste keuze om het dekseltje van mijn verdrietpotje open te zetten. Ik ben en blijf ook maar mens met een onvervuld verlangen…

Weten hoe je om kunt gaan met emoties?

Ik heb tijdens mijn eigen proces veel inzichten opgedaan en die heb ik als tips beschreven in mijn gratis e-book. Met deze 3 tips ga je vanzelf weer lachen en genieten in de wereld vol kinderen!

Download hier mijn gratis e-book En dan neem je toch een hond?

Download