Dan neem je toch een hond! Moeilijk vruchtbaar, onvruchtbaar, alleenstaand. Wat de reden ook is van je ongewenste kinderloosheid, je zit niet te wachten op die goedbedoelde opmerkingen. Vaak komen ze snoeihard binnen. Die opmerkingen kunnen mij soms nog steeds raken als ik vertel dat ik geen moeder ben geworden. Ik kan er boeken overschrijven. Inmiddels heb wel een goede weg in gevonden. Vertel je er zo meer over!

Onzichtbare pijn door onzichtbaar verlies

De pijn en verdriet van jouw ongewenst kinderloos zijn, is volledig onzichtbaar voor de buitenwereld. Maar het gemis en de leegte voel jij elke dag weer. Ene keer wat meer dan de andere keer. Door iets heel kleins, bijvoorbeeld een moeder met kind die langs je op straat loopt, kan je verdriet omhoog komen. Het is ook niet zo gek dat mensen soms totaal niet weten wat ze tegen je moeten zeggen, als je vertelt dat je geen kinderen kunt krijgen. Wat de reden van je kinderloosheid ook is: je hoopt op steun, troost of een arm om je heen.

Enkele opmerkingen die je vast herkent:

Dan neem je toch een hond!

Je moet er niet zoveel mee bezig zijn, dan lukt het vanzelf.

Ga lekker op vakantie, dan kom je vast zwanger terug.

Als het zo is, dan kun je het maar beter gewoon accepteren.

Kinderen hebben is ook niet altijd een pretje, hoor!

Geen kinderen? Oh, lijkt me heerlijk. Je hebt nu alle tijd voor jezelf.

Wil je mijn kinderen een poosje lenen?

Ik zou voor een andere man gekozen hebben.

Je hebt zeker spijt dat je zolang gewacht hebt.

Misschien passen jullie niet bij elkaar.

Waarom adopteer je geen kindje?

Ik ken een stel en die kregen spontaan nadien een kind.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Wat kan jij zelf doen om je hiertegen te beschermen?
Allereerst is iedereen uniek in zijn of haar verhaal. Het verschilt dus ook per persoon wat nodig is. Ga bij jezelf na hoe jij gesteund wil worden door je omgeving. Wat past bij jou? Wat heb jij nodig en wat heb je vooral niet nodig. Het begint vaak bij alleen luisteren en praten…

“Wil je alsjeblieft alleen naar me luisteren? Ik wil je graag mijn verhaal vertellen. Door erover te praten, geeft mij dat inzichten en het lucht ook op om mijn verdriet met je te delen. Praten wordt voor mij moeilijker, als ik merk dat je met andere dingen bezig bent. Ik voel namelijk echt wel of je tijd voor me hebt en ervoor open staat. Wees eerlijk naar me en geef geen adviezen of verhalen van anderen. Dat verandert de situatie voor mij niet. Ik vraag alleen om je luisterende oor en je steun in stilte. Ik kan me goed voorstellen dat je bang bent om soms de verkeerde dingen tegen me te zeggen. Ik heb liever dat je daar eerlijk over bent, dan weet ik ook waar ik aan toe ben. Mijn verdriet over ongewenst kinderloos zijn, zal namelijk nooit helemaal overgaan. Het reist in alle fases van mijn leven met me mee. Ik word geen moeder, dus ook geen oma. Je kunt me helpen met jouw eerlijkheid en door samen leuke dingen te doen. Hierdoor voel ik ook dat ik veel meer ben dan een onvruchtbaar mens. Wil je me hiermee helpen? Dank je wel voor je stille steun in mijn stille verdriet.”