December: voor mij altijd een maand met mixed feelings

Tis niet dat ik december haat of zo. Toch ben ik altijd weer blij en opgelucht als januari start. Alsof dan het leven om me heen weer ‘normaal’ wordt. Het feestdagengedruis verdwijnt en mensen kruipen weer uit hun huizen, bubbels en coconnetjes. Er wordt opgeruimd en familiepraatjes en plaatjes verdwijnen langzaam naar de achtergrond.

Hippie hoi familiepraatjes en plaatjes
Wie kent ze niet in december? De telefoonproviders bieden nu al extra MB’s aan om zoveel mogelijk praatjes en plaatjes met elkaar te kunnen delen. Social media gaat straks weer exploderen met rijkelijk gevulde diners en samenzijn in feestkleiding. Vakanties met elkaar.

Klink nu bijna als een zure oude taart

Geen zorgen dat ben ik niet aan het worden. Hooguit een sentimetele jankerd die geraakt kan worden in december. Ik snap als geen ander dat er familiepraatjes en plaatjes gedeeld worden. Kan oprecht blij zijn voor anderen dat zij wél een gezin hebben en de feestdagen samen vieren. Het is meer dat in december alles zo onder een vergrootglas ligt. Jij én ik kunnnen werkelijk nergens meer erom heen fietsen.

Plaatjes, praatjes en versiering overal
Vanaf november horen we op de radio weer de bekende Kerstliedjes. Tuincentra liggen weer vol Kerstballen en bomen. Winkels overal versierd. Op tv de romantische aankondigingen van de bekende tranentrekkers: ‘all you need is love, schatjes, love is all around. You name it. Begrijpelijk, het past in het feestdagen praatje – plaatje.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Geen zorgen, ik ben niet depri

De keiharde koude realiteit en werkelijkheid is dat veel mensen in NL het zwaar hebben door de torenhoge opgelopen kosten. Er zijn vele alleenstaanden, gebroken families, zieken, stervenden en kinderen die geen ouders meer hebben. Niets is wat het lijkt in onze wereld. Het blijft noodzaak om ook door de praatjes en plaatjes in december heen te kijken. Het is niet altijd de juiste afspiegeling van de werkelijkheid.

December roept herinneringen op; bij iedereen
De maand maakt ons sentinenteel, week, zoals een zacht ei. Je pelt de schil, em voordat je het weet vloeit het eigeel er al uit. Er zijn zoveel liedjes (plaatjes) of tv-programma’s (praatjes) die mij om het minste of geringste laten janken. En dan voel ik me zo verdomd alleen. Dat ben ik, jij ook niet, maar zo voelt het gewoon. De leegte van je gemiste kind knalt ff vol ornaat weer binnen… Binnen zonder kloppen!

Het goede nieuws waar ik naar uitkijk

Dat is de TOP 2000! Die muziek maakt me blij, laat me vrij dansen én huilen. Die mix zorgt ervoor dat ik het einde van de maand doorkom. De kracht die de muziek me geeft zorgt dat ik voorbij al die fraaie familiepraatjes en plaatjes kan kijken. Het leed van anderen kan zien en voelen. En bovenal ook dat ik zo goed begrijp dat je als familie bij elkaar kruipt onder de boom. Volstrekt normaal en logisch.

Het zorgt ervoor dat ik voel dat ik leef
Dat ik besef een dak boven mijn hoofd te hebben. Eten kan kopen en voor anderen die met een onvervulde kinderwens rondlopen van betekenis mag zijn in hun reis vol tranen en pijn. Hiervoor ben ik zeer dankbaar. Mijn zwembaden vol tranen hebben uiteindelijk de broodnodige rust gebracht in mijn leven en ook iets heel moois opgeleverd: mijn eigen praktijk.

Wellicht zie je ook tegen de feestdagen op
Weet dat je elke dag, ieder uur, elke minuut in december een nieuwe keuze kan maken om het dit jaar anders te doen. Dat kan beginnen bij iets kleins. Door bijv. aan een persoon te vragen of die je een knuffel geeft zonder woorden als je het nodig hebt tijdens het familiefeest.

Hierbij geef ik je 7 tips voor om de feestdagen door te komen.

Ze komen uit mijn boek Onvervulde kinderwens – verborgen lichamelijke impact. En vergeet niet, ook deze maand gaat weer voorbij!

Fijne dag en mooie week gewenst.
Liefs, Simone