Liep deze week naar zolder om wat dingen te pakken voor een workshop. Ergens achterin schuif  ik wat spullen opzij. En ineens staren twee bruine ogen van mijn grote beer me aan. Eenzaam zat hij verscholen achter allerlei spullen. Hij zit op z’n eigen stoeltje. En dan springen de tranen uit het niets in mijn ogen en word ik kotsmisselijk.

Ik pak mijn bruine lieverd op.

Trek het stoeltje achter de spullen vandaan en zet beiden midden op zolder. Verdrietig kijk ik zowel naar mijn beer als mijn eigen allereerste kinderstoeltje. Tjonge, jonge, wat heb ik daar veel op gezeten en meegespeeld aan een klein tafeltje. Ik zie allerlei beelden van vroeger voorbij komen. En mijn droombeelden van hoe mijn eigen kinderen erop zitten. Ik zet mijn beer terug op z’n plekje en omarm hem stevig. Het is echt lang geleden dat zijn neus heel nat werd van mijn tranen. Het stoeltje zal altijd alleen voor mijn lieve beer zijn.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Is dat werk wat je doet niet zwaar, Simone?

Mensen vragen mij vaak of ik het niet zwaar vind om met het thema onvruchtbaarheid, kinderwens en kinderloosheid te werken. Omdat het ook zo dicht bij komt met mijn eigen verhaal. Nee, ik vind het niet zwaar. Mijn werk geeft me juist energie als ik anderen vooruit kan helpen zodat ze beter in hun vel zitten. Ik word er blij van als ze met een dikke glimlach de deur uitgaan en mij nazwaaien. Tuurlijk, ik ben ook een mens met gevoelens, dus kunnen bepaalde dingen mij raken tijdens sessies. En dat benoem ik ook. En precies dat geeft lucht, want clienten voelen het haarscherp aan. En dat is okay. Therapie is relatiewerk tussen twee mensen.

Hoe kan je omgaan met zo’n emotie-waterval?

Herken je zelf zo’n situatie als bij mij op zolder? Geef jezelf bewust de tijd om echt aan al je emoties toe te geven. Om echt heel verdrietig te zijn. Te huilen of boos te zijn, wat er ook is. Na zo’n 10 minuten merk je vanzelf dat het wat rustiger wordt in de meest heftige emotiestroom. Breng dan bewust de focus naar je ademhaling. Adem in 4 tellen langzaam in en in 6 tellen langzaam uit. Doe dit minstens tien minuten! Het brengt je zenuwstelsel tot rust. Ga daarna bij voorkeur naar buiten voor een kleine wandeling of een momentje frisse luchthappen en snuiven. Mocht je nog een beetje dizzy zijn van alle emoties. Trek je schoenen uit en loop op blote voeten door het gras. Jawel, al is het winter. Dit is echt een ideale manier om de focus naar je voeten te brengen.

Bevrijd wat diep in jou leeft en naar buiten wil komen.