Moederdag. Zondag is het weer zover

Wat moet je toch met die blije foto’s op social media. Al die verrassingen voor de ‘zichtbare en tastbare mama’s’ om je heen. Soms dacht ik wel eens: ‘het zou verboden moeten worden… ‘

Nee, natuurlijk niet, dat is niet de oplossing
Mijn gedachten ontstonden uit pijn. En om verdriet te voorkomen, wat niet mogelijk was en is. Natuurlijk ben ik blij voor alle moeders die dit met volle teugen kunnen vieren. Maar de keiharde realiteit is dat ook ik nog wel eens op Moederdag kan balen of verdrietig kan worden dat er nooit een kind mij mama noemde. Zoals velen ervaren met een onvervulde kinderwens.

Feitelijk ben ik niet boos op Moederdag
Ik ben boos op mijn situatie, mijn kinderloosheid. Teleurgesteld dat mijn Max geen tekening voor mij zal maken. Of aan mijn bed staat met een ontbijtje. Verdrietig om de stiltes die nog vallen als ik mijn verhaal vertel. Boos op hoe mijn leven anders is gelopen dan gehoopt. Verdrietig dat er nog steeds een taboe op kinderloosheid rust. Ja, echt…

En, ik ben gelukkig zonder kinderen. Heb mijn leven richting kunnen geven. Maar dat ging niet zonder slag of stoot.  

Ongewilde kinderloosheid is en blijft soms rauw
En de emoties erover zijn heftig. Belangrijk om te weten is dat niet geuite emoties erover nog veel heftiger kunnen aanvoelen. Wellicht schrik je ervan dat ik dit schrijf. Dat begrijp ik. Toch deel ik mijn ervaring met de beste intenties. Want ons lichaam slaat alles op en vergeet niet wat je hebt meegemaakt. Uiten, delen en praten over emoties lucht op!!

Ik gun iedereen om gelukkig te worden
Maar hoe doe je dat? Hoe vindt je de weg die bij jou past? Voor mij was het uiten van primaire (baal)gevoelens DE absolute ommekeer om meer vanuit echtheid te gaan leven. Mijn therapeut daagde me hierin uit. Om het letterlijk eens uit te schreeuwen naar haar. Later durfde ik dat in het bos te doen naar een boom of een stel koeien in de wei die me dan stom zaten aan te kijken. Let op, doe dit nooit rechtstreeks naar je geliefden…

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Wellicht denk je nu, dat schreeuwen is niks voor mij

Dat dacht ik ook. Mijn nette opgevoede deel stond het eerst niet toe. Maar in mij schuilt er ook een klein driftkikkertje die van zich wilde laten horen. Het lucht zo op. Maar weet je, uiten van emoties begint vooral met erover te praten. Te delen wat jij meemaakt, voelt. Dat is vaak al lastig genoeg.

Emoties delen is van levensbelang
Inhouden betekent dat je niet ten volle leeft. De neiging krijgt om stil te houden, af te wachten in gesprekken, je aanpast aan de omstandigheden. Inhouden door een onvervulde kinderwens is begrijpelijk. Je bent vast wel klaar met huilen. Maar pas als je je innerlijke frustraties uit, jouw verhaal deelt, dan beweeg je door de pijn van jaloezie, gemis, gevoelens van afwijzing, eenzaamheid en onmacht heen.

Dat heet ‘zichtbaar’ rouwen bij een ‘onzichtbaar verlies’. Niet leuk, wel noodzakelijk.

Voor rouwen en omgaan met verlies bestaat geen draaiboek
Iedereen doet dat op eigen manier. Er staat geen vaste tijd voor. Besef dat je altijd een keuze hebt om er hulp bij te vragen. Alleen is maar alleen. Als je innerlijk boos blijft, blijft de stress in je lijf. En dus in je leven. Terwijl je diep van binnen er wel vanaf wil. Jarenlang heb ik mijn emoties onder controle willen houden. Ik dacht geen hulp nodig te hebben: burn-out als gevolg.

Toen werd het pure noodzaak om hulp te vragen
Ik kon niet meer, had het veel te ver laten komen. Mijn therapeut gaf de volledige erkenning in mijn pijn. Ik voelde me gehoord en gezien in wat voor mij zo wezenlijk en essentieel was. Moeder worden. Toen ze me dat liefdevolle duwtje gaf, DURFDE ik het na jaren wel aan om mijn frustraties eruit te gooien. Praten en delen was het begin!

Begrijp me goed. Het is vaak pure onmacht en geen onwil, waardoor we doen wat we doen. Waarom ik deed wat ik deed. Ongewilde kinderloosheid is iets waarvoor je meestal niet hebt gekozen. En hoe pijnlijk ook, er komt een moment dat je je erbij neer moet leggen bij wat er dus niet is.

Fijne dag en mooie week gewenst.
Liefs, Simone