Relatieproblemen bij stellen met een onvervulde kinderwens komen regelmatig voor. En natuurlijk wil niemand dit. Wist je dat relatieproblemen meestal een teken van liefde zijn? Je bent getroffen door hetzelfde ‘verlies’. Iedereen keert bij intens verdriet in zichzelf. Daardoor ben je ‘tijdelijk’niet bereikbaar voor elkaar. Je wordt dan als het ware geconfronteerd met een ‘dubbel verlies’. De persoon bij wie je normaal uithuilt is niet beschikbaar. Daarnaast is de manier waarop je rouwt altijd verschillend. Geen twee mensen zijn vergelijkbaar in de intensiteit, duur en tempo.

Verbinding in narigheid vinden is een levenskunst.
Het ene stel wordt inniger door het verdriet. Ze vinden samen een manier om hun leven kleur te geven zonder kinderen. Ze zijn door het proces van rouwen als vanzelf naar elkaar toe gegroeid. Het andere stel lijkt elkaar juist te verliezen door de intense pijn. Alsof ze vreemden van elkaar zijn geworden. Ineens is er een kloof die niet te overbruggen lijkt. Toch heeft afstand ook een goede functie. Zo’ntijdelijkeontwrichting kan helpen om te midden van je brokstukken een eigen weg uit de chaos te vinden. Hoe groot de kloof en pijn ook lijkt, de afstand tussen jullie beide kan je ook zien als een teken van grote betrokkenheid en liefde naar elkaar. Huh? Ik zal het uitleggen.

Bescherming uit liefde

Als je samen een diepe kinderwens hebt, dan ben je nauw met elkaar verbonden. Op onbewust niveau voel je elkaar goed aan. Daardoor voel je ook de pijn van de ander. Als je dus verscheurt raakt door verdriet, dan kan je eigenlijk de pijn van je partner er echt niet bij hebben. Je beschermt jezelf voor een dubbele ‘rouwlast’door in jezelf te keren. Dat afsluiten voor je partner kan heel dubbel voelen. Je hoofd bedenkt dat je ervoor hem of haar wil zijn, maar je handelt vanuit ratio en niet meer vanuit je gevoel. Zou je dat namelijk wel doen, dan is dat teveel om mee te dealen. Dit is volstrekt normaal rouwgedrag.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Je doet dus niets verkeerd!

Dit is een overlevingsmechanisme van je lichaam om je te beschermen tegen pijn. We zetten hierbij meestal het knopje ‘voelen’uit. De ‘onzichtbare muur’die je optrekt geeft jou de mogelijkheid om alleen te zijn met jouw pijn. Om uit te vinden wat jij nodig hebt in dit proces. De keerzijde is dat je je vaak alleen voelt omdat anderen op afstand blijven. Evenals de leuke dingen in het leven. Die gaan aan je muur voorbij. Je ziet jouw partner nog wel, maar je voelt hem of haar niet meer. Er is nauwelijks lijfelijk contact en de intimiteit is verbroken. Je voelt dat je er alleen voor staat.

Het gevolg hiervan kan zijn, dan we op elkaar gaan mopperen. Geen afstemming is alsof je in een ander taal spreekt. Door de onmacht van onbegrip kan je overvallen worden met emoties waarvan je soms schrikt van de intensiteit. Of dat je niet eens jezelf meer begrijpt op de manier zoals je reageert.

Verdriet is de keerzijde van jullie liefde.
Ik zie om me heen hoe lastig mensen het vinden om met heftige emoties van verlies om te gaan. Hoe kun je nu reageren? De meesten proberen de emoties te sussen. Ze worden vaak geassocieerd met abnormaal gedrag. Of dat er iets mis is met je.  Of pillen nodig hebt om rustig te worden, vooral als het wat langer duurt. En dat is dus echt niet altijd nodig! Rouw is hard werken. Rouwen doet pijn en dan reageer je soms anders. Dat is volstrekt normaal.

Vraag om hulp

Als je richting wil geven aan jullie persoonlijke verdriet en het gezamenlijke verlies kan om hulp vragen een oplossing zijn. Voor rouwen is moed, begrip, aandacht en tijd nodig. Op welk punt jullie ook staan in de relatie en hoe groot de kloof ook lijkt… Het kan nu de tijd zijn om iets te doen aan de situatie die nu zo’n pijn doet.. En ja, soms besluiten stellen toch uit elkaar te gaan. Maar dan zijn ze blij om samen te hebben uitgevonden dat die andere weg voor hun de juiste keuze is.