Goede vraag van een cliënt tijdens onze eerste ontmoeting

‘Waarom wil je eigenlijk weten hoe ik als kind reageerde op nare situaties? Ik kom toch voor de pijn in mijn lijf en hoe ik kan omgaan met het verdriet veroorzaakt door mijn onvervulde kinderwens en miskramen…’ 

Hele goede vraag van een cliënt die zij stelde bij onze eerste ontmoeting. Natuurlijk staat bij onze sessies het omgaan met de situatie en verdriet, angst door miskraam en onvervulde kinderwens centraal. En toch vraag ik altijd bewust naar hoe je bent opgegroeid als kind. Of je nare dingen hebt meegemaakt. En hoe er jouw familie om ging/gaat met teleurstelling, rouw, pijn en verdriet. De reden van mijn vragen is namelijk:

Datgene wat je is voorgeleefd en wat je eerder hebt ervaren bepaalt in grote mate hoe je nu omgaat met teleurstelling, verlies, gevaar en pijn. Iedereen heeft hierin twee primaire impulsen die rechtstreeks uit je autonome zenuwstelsel komen:

‘de drang om te overleven & het verlangen naar verbondenheid’

Deze twee impulsen zijn altijd met elkaar in gesprek

In je hoofd en lijf: 24/7. Dat gebeurt onbewust doordat je zenuwstelsel constant signalen in jou en de buitenwereld aftast, uitzendt én ontvangt. Je lijf waakt nauwkeurig over jouw veiligheid. Voor iedereen is het biologische noodzaak om jezelf te kunnen beschermen tegen pijn of gevaren. En om je te kunnen verbinden en relaties aan te gaan. De manier waarop je dat doet vorm je in je vroegkinderlijke relaties. En ontwikkel je verder door dingen die je meemaakt, zoals een onvervulde kinderwens of miskraam.

Maar ook andere situaties kunnen een rol spelen
Zoals bij een ongeluk, geweld of misbruik. Als je geen kans ziet of krijgt om te handelen of eruit te komen (vluchten & vechten), dan voel je jezelf machteloos. Je bevriest in de situatie, waardoor je meestal niet in staat om keuzes te maken. Je gaat uit verbinding met jezelf en de ander. Zoiets zet je ‘AAN’. Alle spieren spannen aan, je bent alert, gaat zweten, hartslag omhoog, ogen open etc. Alles voelt onveilig, jij bent onveilig.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Je krijgt dan minder mee van wat je ervaart

Pijn voelt je soms gewoon even niet. Velen omschrijven het ook alsof de wereld voorbij trekt. ‘Ik ben er wel maar toch niet helemaal’. Als de nare situatie maar eventjes duurt, dan herstelt je lichaam van de schrik op een natuurlijke manier. Maar als je bevroren toestand langer aanhoudt of niet op een natuurlijke manier kan ontdooien en afvloeien, dan kan je flink last krijgen van emotionele en lichamelijke klachten. Standje overleven!

Je begrijpt vast dat miskramen en trajecten die niet lukken voorbeelden zijn van hoe jouw teleurstellingen, pijn en verdriet zich kan opstapelen. Hierin spelen dus drie componenten een belangrijke rol:

Veiligheid, verbinding en je eigen keuzes kunnen maken 
Als één van deze drie componenten ontbreekt als je iets naars meemaakt, dan overvalt je een gevoel van onbehagen. Gevaar, alertheid of vastzitten is het gevolg (bevroren). Je lichaam reageert om je te beschermen (drang om te overleven). Dan beweeg je ook intuitief weg van de pijn die je voelt. Op zich is dat een goede functie, zou je denken. Je voelt de pijn van die nare situatie minder. Maar je splitst een deel van jezelf af waar jouw pijn en verdriet zit. Het wordt niet doorvoelt omdat het te groot was. Vaak bergen we het op, zodat je verder kunt leven. Maar die ‘nare-situatie-laatjes’ willen ineens onverwachts openknallen tijdens verjaardagen.

Is het veilig voor mij?

Veilig om verbinding aan te gaan met mezelf en de ander. Tijdens feestjes, kraamvisites, doktersbezoek en dus ook mijn sessies is jouw lichaam constant bezig met het scannen van signalen in relatie tot gevaar en veiligheid. Zo werkt dat nu eenmaal. Je bent meestal niet de hele dag bewust bezig met de vraag of het veilig is. Maar als je besluit om naar mij toe te komen is dat voor de meesten beste even spannend. Je wil graag van standje overleven af en grip krijgen op je emoties. Voorwaarde is wel dat je je veilig genoeg bij mij kunt voelen. Letterlijk een gevoelskwestie.

Dit heeft prioriteit en de volle aandacht
Zodra jij je veilig genoeg voelt – mede door (h)erkenning – zorgt dat ervoor dat je lichaam wat minder ‘AAN’ staat. Het goede nieuws is namelijk ook dat je hier wel degelijk positieve invloed op kunt hebt. Door een overvloed aan teleurstellingen en verdriet ontstaat vaak verwarring tussen het voelen van gevaar en veilig zijn. En meestal gaan we de dingen oplossen zoals je als kind deed.

Grip op je emoties
Het lijkt wellicht dat je hier niet veel aan kunt doen omdat zoveel onbewust gestuurd wordt vanuit je autonome zenuwstelsel. Niets is minder waar. Je kunt écht leren om jezelf te kalmeren. Zelfregulatie heet dat bij emoties. Dat doe je onder andere door meer bewust te worden van je reacties. Waarom doe je wat je doet? Waarom reageer je zoals je reageert. En ook door te leren spanning af te vloeien in je lichaam, door bijvoorbeeld sporten, wandelen, mediteren, visualiseren,  muziek, ademen, gronden.

Ik vertel er meer over hoe je dat doet in mijn mini-cursus Grip op emoties.
Ben je er de volgende keer bij?

Fijne dag,
Simone