Brand een kaarsje voor je kind
Ook als het bij een droom is gebleven
Voor wie brand jij een kaarsje vanavond?
WereldLichtjesDag – 12 december 2021. Op een dag als deze brand ik om 19.00 uur altijd een kaarsje voor Max. Het kind van mijn dromen die helaas nooit is gekomen. Wereldwijd komen mensen op de 2e zondag van december bij elkaar om overleden kinderen te herdenken. Ze steken een kaarsje aan. Door de verschillende tijdzones in de wereld ontstaat er een golf van licht. Zij, wij en jij zijn dan samen met het verlies van al onze kinderen. Misschien denk je nu…
Ja maar, ik heb een onvervulde kinderwens en heb al zodanig geen overleden kindje. Wellicht zit je midden in trajecten. Of heb je prille zwangerschappen gehad en te vroeg afscheid moeten nemen van jouw kindje(s).
Een kind in je dromen kan je ook verliezen
Bij WereldLichtjesDag is er aandacht voor (h)erkenning en bewustwording van de impact van overleden kinderen. Verlies kan verschillende gezichten hebben. De meesten denken aan kindjes die ‘levend is geboren’ zijn. Die een tijd in ons midden zijn geweest. In het leven van (wens)ouders komt verlies van ‘kindjes‘ veelvuldig voor. Dat ziet er veelal anders uit dan de buitenwereld het meestal ervaart.
Als je hemel en aarde beweegt om zwanger te worden
Dan ga je tijdens het medische circus elke (lichamelijke) grens voorbij. Tot aan een embryo-terugplaatsing heb je al zoveel (samen) meegemaakt. Het is volstrekt logisch dat je je al verbonden kunt voelen met je embryo’s. Ze zijn het levende bewijs van de lange weg die je al hebt algelegd. Apetrots loop je het ziekenhuis uit met een echofoto: de terugplaatsing is een feit.
Vanaf dat moment weet je dat er mogelijk ‘een kindje’ in je groeit. Dan raak je nog meer verbonden met je droom en de hoop. Natuurlijk is dit gevoel voor iedereen verschillend.
Wanneer spreek je van (baby)verlies?
Daarin verschillen zowel meningen, ervaringen als gevoelens. Dat is okay, maar als het voor jou voelt als verlies, dan is dat zo. De een vindt dat het pas babyverlies is als het hartje zichtbaar klopte. De ander zegt bij 12 weken. En weer anderen vinden dat je pas van een kind spreekt als je de 20 weken bereikt. Tja…
Het gaat erom hoe jij het voelt
De vraag Hoe ver was je dan? wordt in onze maatschappij als een soort minimalisering van je pijn voorgehouden. Alsof het minder erg voelt als je kindje slechts enkele weken bij je was. Over embryo’s wordt meestal gesproken alsof die er nog niet zo toe doen. Maar hier gaat het dus mis!
Voor wensouders doet iedere eicel en zaadcel er toe
Iedere succesvolle bevruchting wordt met gejuich verwelkomd. Door de zichtbaarheid op echo’s tijdens behandelingen verandert het complete bewustzijn van zwanger worden. Van A tot Z maak je elke biologische stap bewust mee. En dan is de klap groot als je verliest. Hoe kort jouw foetus bij jou was, het maakt voor het gevoel van verlies niets uit.
Daarom vind ik de erkenning en bewustwording van het verlies bij wensouders net zo belangrijk als voor ieder ander die met babyverlies of overleden kind te maken krijgt.
Ieder kind doet ertoe.
Voor wie steek jij een kaarsje aan?
Fijne dag.
Liefs, Simone
PS. Hierbij een blog hoe rituelen betekenis geven aan verlies en een blog over de stille kracht van rituelen.
Geef een reactie