Ik wil geen therapie, geef me wat oplossingen voor mijn verdriet. Het gaat nu een stuk beter, en ik zit niet te wachten om alles op te rakelen.’ Mijn woorden van jaren geleden en woorden die ik nu regelmatig in de praktijk hoor.

Rondom therapie hangt een beeld dat je tot in het kleinste detaii je verleden moet herkauwen en uitspitten. Alles oprakelen, dan maandenlang met emoties rondlopen waarvoor je eigenlijk in therapie kwam. Uit eigen ervaring spreek ik  dat dit ECHT anders ligt. Je ontkomt er niet aan om bepaalde situaties en emoties te ervaren en doorvoelen uit je verleden. Maar je leert vooral anders omgaan met je nieuwe situatie en verdriet door je onvervulde kinderwens.

Omgaan met verlies leren we niet op school

Door mijn burn-out zocht ik pas hulp. Ik zocht naar oplossingen en wilde geen therapie. Het moest maar klaar zijn met het verdriet, streep onder de pijn van kinderloosheid, door met mijn leven. Niet lullen, maar poetsen. Zo werkt het natuurlijk niet. Oplossingen waren natuurlijk niet genoeg en dat wist ik ook wel. Ik ging gebukt onder mijn nieuwe kinderloze situatie en kon mijn verliesgevoelens niet onder ogen komen. Uit angst wilde ik wegrennen, weg van de pijn. Ik was tegen mijn eigen tekortkomingen aangelopen.

Omgaan met verlies, verdriet en nare gebeurtenissen had ik simpelweg niet van huis of op school meegekregen. Wist ik veel wat doorvoelen van pijn was. Ik wist wel wat rennen, doorvliegen en vluchten was en dat dit nu niet werkte. 

Dat ik naar een therapeut moest zag ik als falen
Terwijl het volstrekt logisch was dat ik niet wist hoe ik het moest aanpakken. Mijn therapeut stelde voor hoe het zou zijn als ik mijn sessies als een soort cursus zou zien. Dat gaf rust, want in mijn mindset zou ik nieuwe dingen leren. En het klonk veel luchtiger dan in therapie gaan. Het ging niet om oprakelen. Ik leerde omgaan met mijn ongemakkelijke gevoelens van herbelevingen en gedachten door niet meer gevoelens weg te drukken of weg te rennen, waar ik zo goed in was geworden.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Geen pijn meer willen voelen is logisch

Een onvervulde kinderwens, vruchtbaarheidsbehandelingen, miskramen gaan gepaard met heftige emoties, die niet zomaar over zijn. Niemand zit op nog meer emoties en pijn te wachten en dat is vaak dé reden om hulp van buitenaf uit te stellen. Hulp hoeft overigens niet altijd coaching of therapie te zijn.

Belangrijkste is dat je emoties uit en niet opkropt en negeert. Hoe jij dat doet is aan jou. Kies een manier die bij jou past: wandelen, sporten, schilderen, yoga, stemexpressie of schrijven. Het is normaal dat je boos en verdrietig bent en dat je deze gevoelens niet meer wil voelen. De realiteit is dat er geen aan en uit knopje voor bestaat. Gun jezelf de tijd en rust om te voelen wat er te voelen valt. Hoe moeilijk dat ook is, uit je gevoelens wat er in je leeft.

Doe dat bij voorkeur niet alleen
Samen met je partner, vriend(in), familie, collega of sportmaatje. Door te praten en emoties te uiten structureer je jouw gedachten en gevoelens en dienen inzichten zich aan. We hebben allemaal andere mensen nodig om ons  te kunnen spiegelen en om ons verhaal kwijt te kunnen. Daarnaast vraagt je lichaam om begrepen, gezien en gehoord te worden. Als iemand jou het gevoel geeft je echt te begrijpen, dan integreren je emoties ook makkelijker. En gaat de zwaarte ervan af, dit maakt je kalmer en meer ontspannen.

Het is nooit te laat om begrepen te worden, je doet er toe.

Fijne dag,
Simone