Wat doe je als vermijden een hardnekkig patroon is geworden?

Eindelijk zomer. Heerlijk. We kunnen weer lekker buiten zitten of terrasje pakken. Hoofd leeg maken, ontspanning opzoeken. Maar waar je ook kijkt zie je kinderwagens en spelende gezinnen op kleedjes. Ineens vallen de happy families weer zo op. Al sluit je de ogen, je hoort overal het kieren en joelen. Afgewisseld met geroep om een papa of mama. Woorden die door  je ziel snijden. Het brengt je uit evenwicht en roept emoties op. Weg hier!

Je trekt je terug en gaat op zoek naar een plek waar het rustig is. Je baalt dat het je weer raakt, je hoort er niet bij en bent bang dat dit altijd zal blijven. Je ergert je aan anderen, de situatie en vooral aan jezelf. Als iemand je iets vraagt, dan is er ‘niks’, je reageert ontwijkend of pinnig. Komt dit bekend voor?

Vermijden doe je om jezelf te beschermen tegen pijn
Logisch dat het aanzien en horen van gezinnen je raakt. Begrijpelijk dat je weg wil. Dat je de situatie gaat vermijden of afleiding zoekt om de pijn uit de weg te gaan. Je doet dat om jezelf te beschermen tegen pijn. De één zoekt afleiding in sporten, de ander vermijdt door te eten of internetten. Je strategie hangt samen met de ervaringen die je als kind had. De kracht van je ‘afweerreactie’ hangt weer af van je emoties die gevoed worden door herinneringen. En jouw ‘acties’ staan weer in relatie tot de ‘reacties’ die je ouders, leraren, vrienden etc. gaven of geven op jouw gedrag.

Zoek je afleiding of vermijd je?

Wat ik al zei is het logisch dat ‘je afleiding‘ zoekt of vermijdt. Maar als je merkt dat dit ‘hardnekkig wordt dan kun je daar hinder van ondervinden. Bijvoorbeeld doordat je dingen niet meer doet. Of dat je bepaalde mensen en situaties uit de weg blijft gaan. Dan wel dat je moeilijke onderwerpen niet kunt of meer wil bespreken. Meestal weet je dat je om de hete brij danst. En dat is okay! Maar als je merkt dat je manier van afleiding zoeken overgaat in consequent vermijden of weglopen, dan is het aan te raden hier bewust naar te kijken.

Blijven vermijden of steeds afleiding zoeken in je mobiel, die ene zak chips, je mobiel of netflix maakt niet gelukkig.

Nooit meer blogs missen? Schrijf je hier in!
Of volg me via Facebook.

Hoe doorbreek je een patroon?

Door je negatieve gevoelens en gewoonten te herkennen en dan bewust te veranderen. Dat klinkt eenvoudig, maar het vraagt om een leerproces. Ik zeg hiermee niet dat jouw overlevingsstrategieën volledig moet loslaten. Dat kan ook niet, want in extreem gevaar heb je die reflexen nu eenmaal nodig. Als je hardnekkige patronen met angsten wil doorbreken waar je last van hebt, dan is het belangrijk dat je allereerst begrijpt om welke patronen het precies bij jou gaat. Welke angsten hierbij betrokken zijn. Hoe de patronen en angsten bij jou zijn ontstaan én waarom ze je hardnekkig blijven achtervolgen. Van angst naar vertrouwen.

Verandering is écht mogelijk
Een patroon doorbreken van ‘vermijden’ gaat voorbij het alleen begrijpen hoe je nare gevoelens en problemen zijn ontstaan. Het gaat vooral om te begrijpen waarom je je op een bepaalde manier gedraagt en waarom je je vaak slecht voelt. Hoe je lichaam daar in een reflex op reageert. Door jezelf beter te leren (her)kennen zorgt dat ervoor dat jij ZELF keuzes kunt maken om het anders te gaan doen. Op een manier die voor jou goed voelt. Stap voor stap. Dat kan écht. Ja, dat is spannend en confronterend. Maar wil jij écht doorgaan met wat je nu altijd doet?

Kies voor jezelf!

Blijf je aandacht besteden aan wat je hebt verloren of aan wat je nog hebt? Je kunt verbitterd raken door je verdriet en angst. Dat is toch niet wat je wilt? Het zijn niet jouw emoties die eruit komen die je kapot maken, maar wat er in je blijft zitten. Niemand kan jou afwijzen, behalve jezelf.

‘Zorg dat je van jezelf houdt en goed voor jezelf zorgt. Wees voor je geluk nooit afhankelijk van een ander. Degene die écht je hele leven bij je is, ben jezelf. Kies voor jezelf. De enige die dat kan doen ben jij.’
Bron: Eva Edith Eger

Fijne dag gewenst,
Liefs Simone